Stop Violence against Afghan Women's

I am that fallen butterfly without wings

I am that banal child of Greece

I am that stoning radiance of this soil

I am the suffering and painful girl of this land

O compatriot! Friend of my moments

Don’t beat me! I'm in pain from these blows

Don’t beat me, my mourning awakens my children

Don’t beat me, that melts my wounds and bruises on the mountain

Don’t beat me, my sigh and screams crush humanity

I'm still that amazing spring tree

I'm still my dad's little girl

Hear! Hear, my friend, the sound of my nightingale

Hear, my friend, the unheard voice of my youth

I am that wounded Ayesha of my sorrows

I am the sold Maryam of these men’s

See that your wounds are not inflamed yet

See that my throat is still full of hatred

You are an Afghan man on earth, so tell me, where is your pride?

You are Sohrab of this history, so tell me, where is your effort?

I was your sister, not load of your shoulders

I was your daughter, not a stain on your notoriety

I was your wife, not your silent politician

So, don’t beat me! My father, I am in pain

My brother don’t beat me, I burn silently

Don’t beat me that your fire wounds have set in my heart

Don’t beat me that your hot wood is in my heart

Don’t beat me that woke up my moans to Mohammad

Don’t beat me, which made my heat blush

Don’t beat me! I can't handle

I am lifeless and wounded

من آن پروانه یی زمین خورده یی بی بالم

من آن کودک پیش پا افتاده یی یونانم

من آن رخشانه یی سنگسار شده یی این خاکم

من آن دختر رنجور و دردمند این دیارم

ای هموطن! ای دوستکام لحظه هایم

مزن! مزن مرا که درد میکشم از این ضربات

مزن که ناله هایم فرزندانم را بیدار میکنند

مزن که زخم و زیلی هایم کوه را آب میکند

مزن که آه و فریاد هایم انسانیت را له میکند

من هنوزم آن درخت نا شگفته یی بهارم

من هنوزم آن دختر کوچک پدرم

بشنو! بشنو ای دوست صدای چه چه بلبلانم را

بشنو ای دوست صدای نا شنیده یی جوانی ام را

من آن عایشه یی زخم خورده یی بیز غم هایم

من آن مریم فروخته شده یی ای مردانم

ببین که زخم هایت هنوزم التهاب نیافت

ببین که گلویم هنوزم از بغض جای نیافت

تو مرد افغان زمینی، پس بگو کجاست غرورت؟

تو سهراب تاریخ این دیاری، پس بگو کجاست همت ات؟

من خواهر تو بودم نه بار و دوش شانه هایت

من دختر تو بودم نه لکه یی بد نامی هایت

من همسر تو بودم نه سیاسر بی صدایت

پس مزن! مزن مرا ای پدرم که درد میکشم

مزن مرا ای برادرم مزن که بی صدا میسوزم

مزن که زخم هایت آتشی در دلم نشانده

مزن که چوب هایت داغی در دلم نشانده

مزن که ناله هایم محمدی را بیدار کرد

مزن که داغ هایم سروری را سرخم کرد

مزن مرا! مزن مرا که سخت بیتابم

بی جان و زخم خورده یی بی حالم